Zie ook: www.johandeboose.eu

zondag 16 november 2008

Blaam verplicht

In Somalië deed een meisje van dertien aangifte bij de politie van een viervoudige verkrachting. Ze werd gearresteerd en ter dood veroordeeld voor overspel. Men begroef haar tot aan haar nek in het zand en stenigde haar dood. Toen ze werd uitgegraven, bleek ze nog te leven. Men groef haar opnieuw in en bleef met stenen gooien tot ze helemaal dood was. De vernedering, de pijn, de totale verbijstering en de primairste en imbecielste lust, dierlijke waanzin. Soms vraagt men een dichter: ‘Kun je daarover schrijven?’ Ja zeggen is verwaand. Nee zeggen is indolent. De schouders ophalen is het tegendeel van liefde. Maar blaam verplicht.

vrijdag 14 november 2008

Echo's van gesprekken in Brussel, Luik, Ramallah en Jeruzalem

Harde, vermoeiende, laaiende gesprekken met enkele Palestijnse auteurs in Brussel over: waar bevinden we ons, wie zijn we, wat bindt of scheidt ons? Een hoog poëziegehalte. Echo’s: ‘Ik was in Sarajevo, Leningrad, Ieper, de States, de Kaukasus, Israël.’ - ‘En Palestina?’ - ‘Palestina bestaat niet. Palestina is een uitvinding.’ Ik denk aan andere uitvindingen: de Balkan, Afrika, België. Iemand vraagt: ‘In vredesnaam, waar ben ik?’ Iemand anders zegt: ‘Jezus was de eerste Palestijn.’ Ik hoor weer het gesnor van vliegers, gemaakt van kleurrijke papiersnippers, boven Ramallah. Ik hoor getoeter in de enige stad ter wereld zonder MacDonald’s. Iemand zegt: ‘Ik slaap niet. Ik kan niet slapen. Slapen is een deel van de schuld.’ Wie slaapt wordt gewekt door de muezzin die de shahadah herhaalt. Ik hoor zijn echo tegen de heuvels, tegen vijandige muren van hagelwitte kolonies. Iemand zegt: ‘Mijn rijk is gebouwd op de hardste steensoort, genaamd Angst.’ Ik herinner me: hoe ik struikelde over vergeten liefdes, gebroken beloften, late spijt. Hoe ik doolde door steden, Hebron, Jeruzalem, Bethlehem, steden waar mijn hart allang wilde wonen, steden die allang in mij woonden, steden die zonder mij onvolledig waren, steden zonder wie ik onvolkomen was. Ik herinner me dat ik ze rook. Ik juich: ‘Ik ruik Jeruzalem!’ - ‘Wie Jeruzalem ruikt, voelt zich gerust.’ Toen ik Jeruzalem rook, was ik gerust.
(met dank aan Nathalie, Najwan, Walid, Thomas, Kenan en Isabelle)

Over mij

Mijn foto
Belgium
auteur van fictie, non-fictie, poëzie en toneel. Recentste publicaties: -De historische roman BLOEDGETUIGEN (de Bezige Bij), inmiddels aan een 3de druk toe, genomineerd voor de Gouden Boekenuil en bekroond met de Cutting Edge Award en de Halewijnprijs. -Gaius (1ste deel van trilogie Het Vloekhout) (De Bezige Bij) -Jevgeni (2de deel van trilogie Het Vloekhout) (De Bezige Bij) -Oktober (liefdesroman ten tijde van de Russische Revolutie) (Lannoo) -Het vloekhout, roman (De Bezige Bij) -Dondersteen (De Bezige Bij) -MOMENTEEL bezig aan "Joegoslavië, een geschiedenis" (publicatie in 2025 bij De Bezige Bij)