Echo's van gesprekken in Brussel, Luik, Ramallah en Jeruzalem

Harde, vermoeiende, laaiende gesprekken met enkele Palestijnse auteurs in Brussel over: waar bevinden we ons, wie zijn we, wat bindt of scheidt ons? Een hoog poëziegehalte. Echo’s: ‘Ik was in Sarajevo, Leningrad, Ieper, de States, de Kaukasus, Israël.’ - ‘En Palestina?’ - ‘Palestina bestaat niet. Palestina is een uitvinding.’ Ik denk aan andere uitvindingen: de Balkan, Afrika, België. Iemand vraagt: ‘In vredesnaam, waar ben ik?’ Iemand anders zegt: ‘Jezus was de eerste Palestijn.’ Ik hoor weer het gesnor van vliegers, gemaakt van kleurrijke papiersnippers, boven Ramallah. Ik hoor getoeter in de enige stad ter wereld zonder MacDonald’s. Iemand zegt: ‘Ik slaap niet. Ik kan niet slapen. Slapen is een deel van de schuld.’ Wie slaapt wordt gewekt door de muezzin die de shahadah herhaalt. Ik hoor zijn echo tegen de heuvels, tegen vijandige muren van hagelwitte kolonies. Iemand zegt: ‘Mijn rijk is gebouwd op de hardste steensoort, genaamd Angst.’ Ik herinner me: hoe ik struikelde over vergeten liefdes, gebroken beloften, late spijt. Hoe ik doolde door steden, Hebron, Jeruzalem, Bethlehem, steden waar mijn hart allang wilde wonen, steden die allang in mij woonden, steden die zonder mij onvolledig waren, steden zonder wie ik onvolkomen was. Ik herinner me dat ik ze rook. Ik juich: ‘Ik ruik Jeruzalem!’ - ‘Wie Jeruzalem ruikt, voelt zich gerust.’ Toen ik Jeruzalem rook, was ik gerust.
(met dank aan Nathalie, Najwan, Walid, Thomas, Kenan en Isabelle)