Het Vloekhout bestaat uit 3 boeken. Het eerste boek is bijna klaar in een eerste versie. Daarna volgen een tweede en een derde versie, vervolgens de redactie door de uitgever. Maar het belangrijkste werk is de eerste versie, omdat die de drive en de primaire ideeën bevat die als motor dienen voor het definitieve verhaal.
Het thema is divers: centraal staat de gedachte van de catastrofe. Wat doet een mens die geconfronteerd wordt met het eind van de wereld, met zijn angst voor de totale ondergang? In de 3 boeken voer ik een personage op, dat een enorme reis maakt, in 3 verschillende tijden. De eerste tijd is de eerste eeuw: toen het Romeinse keizerrijk onder Nero langzaam uiteenviel en het christendom, samen met andere oosterse mysteriegodsdiensten en joodse sekten, aanzienlijk aan macht wonnen. Het personage vertelt zijn leven aan een luisteraar, die op zijn beurt een protagonist wordt. De angst voor de catastrofe vormt de bottomline, maar tegelijk is het boek een schelmenroman. Het scabreuze, de humor en de relativering spelen een kapitale rol. In het eerste deel besteed ik tevens veel aandacht aan de relatie tussen die 2 mannen, aanvankelijk vrienden, maar er zit een valse noot in hun verhouding. Pas aan het eind komt de lezer te weten wat er aan de hand is.
Een van de centrale plaatsen, die in de 3 boeken voorkomt, is de abdij van Ename, vlak bij mijn woonplaats. In de Romeinse tijd stond daar een villa rustica, een plattelandsvilla, in de Middeleeuwen een abdij. Momenteel zijn daar een archeologisch park en een museum. Ik hou ervan om 's winters in de vrieskou of nu tijdens de heetste zomerdagen in dit park rond te wandelen, de genius loci te laten spreken.
Parallel aan het schrijven van het eerste deel lees ik Burgess, Saramago, Mendoza... en verder Suetonius over Nero, de boeken over de oudheid van Anton van Hoof, anthologieën van Patrick Lateur... Fellini tik ik geregeld in op youtube. Tegelijk bereid ik 3 reizen naar Rusland en 1 naar Armenië voor, waar ik onderzoek wil doen voor deel II van de trilogie.
Zie ook: www.johandeboose.eu
vrijdag 17 augustus 2012
maandag 13 augustus 2012
Vandaag 3 contracten ontvangen van mijn uitgever. Voor elk van de 3 delen van Het vloekhout één. Het eerste deel verschijnt in het voorjaar 2013.
Voortdurend proberen te verwoorden wat het centrale thema is, waar je met het boek heen wilt, waarom je dit boek wilt schrijven. Twijfel is een van de belangrijkste gevoelens. Twijfel maakt elke keuze scherper. Het is nooit goed genoeg. Eén woord van een ander mens, een songtekst, een tv-programma etc kan alles op de helling zetten. Er moet een verband zijn - voor jezelf - tussen het journaal en het boek. Zo'n verband is makkelijk te verzinnen, maar zorg ervoor dat het duurzaam is, dat het ook morgen, volgende maand en over enkele jaren blijft bestaan.
De worsteling met het pessimisme. Aanwijzingen legio. Maar kiert de hoop? De daad van het schrijven zelf is een hoopvolle daad. Wat niet hoopvol is, daar begin ik niet aan. Mijn roman gaat over crises, over catastrofes, of althans over het idee dat er een totale ondergang zal komen. Hij gaat over de neergaande lijnen in de geschiedenis. Wie voor een crisis staat, ziet niet wat daarop zal volgen. Er volgt altijd iets. Wacht af, er gebeurt altijd iets. De neergaande lijn is fascinerend. Maar waarom heb ik het niet tevens over de opgaande lijn? Vandaag heb ik een manier gevonden om dat te doen. De achterliggende gedachte is: stel dat een mens meer dan 1 leven heeft. Niks religieus, gewoon een literaire hypothese. Op die manier kun je - als 'ik', als auteur, als eeuwige passant - verschillende personages ontmoeten (in verschillende tijden) die toch allemaal dezelfde zijn. Een personage duikt op een gegeven moment onder in de golven van de tijd, en kijk, even later (een dag, een jaar, een eeuw) komt hij weer tevoorschijn. Is hij dezelfde? Ja. Nee. Dit zal een van de belangrijkste motieven zijn in het 3de deel van Het vloekhout. En dat 3de deel zal verwijzen naar het 1ste deel (dat ik bijna af heb) en het 2de deel (waarvan ik alleen nog maar een schema heb).
Voortdurend proberen te verwoorden wat het centrale thema is, waar je met het boek heen wilt, waarom je dit boek wilt schrijven. Twijfel is een van de belangrijkste gevoelens. Twijfel maakt elke keuze scherper. Het is nooit goed genoeg. Eén woord van een ander mens, een songtekst, een tv-programma etc kan alles op de helling zetten. Er moet een verband zijn - voor jezelf - tussen het journaal en het boek. Zo'n verband is makkelijk te verzinnen, maar zorg ervoor dat het duurzaam is, dat het ook morgen, volgende maand en over enkele jaren blijft bestaan.
De worsteling met het pessimisme. Aanwijzingen legio. Maar kiert de hoop? De daad van het schrijven zelf is een hoopvolle daad. Wat niet hoopvol is, daar begin ik niet aan. Mijn roman gaat over crises, over catastrofes, of althans over het idee dat er een totale ondergang zal komen. Hij gaat over de neergaande lijnen in de geschiedenis. Wie voor een crisis staat, ziet niet wat daarop zal volgen. Er volgt altijd iets. Wacht af, er gebeurt altijd iets. De neergaande lijn is fascinerend. Maar waarom heb ik het niet tevens over de opgaande lijn? Vandaag heb ik een manier gevonden om dat te doen. De achterliggende gedachte is: stel dat een mens meer dan 1 leven heeft. Niks religieus, gewoon een literaire hypothese. Op die manier kun je - als 'ik', als auteur, als eeuwige passant - verschillende personages ontmoeten (in verschillende tijden) die toch allemaal dezelfde zijn. Een personage duikt op een gegeven moment onder in de golven van de tijd, en kijk, even later (een dag, een jaar, een eeuw) komt hij weer tevoorschijn. Is hij dezelfde? Ja. Nee. Dit zal een van de belangrijkste motieven zijn in het 3de deel van Het vloekhout. En dat 3de deel zal verwijzen naar het 1ste deel (dat ik bijna af heb) en het 2de deel (waarvan ik alleen nog maar een schema heb).
donderdag 9 augustus 2012
Het Vloekhout (mijn romantrilogie, waarvan het eerste deel 'De navelbouwer heet') schrijf ik in de meest bizarre omstandigheden: aan een tafeltje op een overvol nachtelijk terras in Rome, op het bloedhete balkon van een goedkoop hotel in Athene, in een ijskoude kamer in Ürkmez vlak bij Izmir, op een schip in de Donaudelta op weg naar de Zwarte Zee, aan een salontafeltje in een oude Poolse kamer met uitzicht op trieste, besneeuwde daken, in een prieel op de tenen van de Rockie Mountains, in een portiek in een hut bij de bron van de Colorado-rivier, in een Servische kroeg onder een televisiescherm waarop een voetbalwedstrijd te zien is, in een bus onderweg naar Efese, in de luchthaven van Parijs, in een vliegtuig boven Manhattan, in een bos in een oksel van Vlaanderen, aan de voet van de Vesuvius, op een naaktstrand in Gaeta, in een auto aan de rand van een voetbalveld, op de patio van een Bulgaars hotel, diep in het ruim van een Weense oldtimer boot, op de trappen van een sovjetmonument in Boedapest, onder een marquise in Schönbrunn, in de bibliotheek van Melk, op de achterbank van een SUV in Denver, in een bus tussen Thebe en Delfi, op een kiezelstrand in Kroatië, in een grotklooster in de buurt van Kosovo, in de Vlaamse abdij waar de broden voor de soldaten van de Guldensporenslag werden gebakken...
Het vloekhout, romantrilogie
Johan de Boose werkt aan een romantrilogie. De overkoepelende titel is: 'Het Vloekhout'.
Deel I, 'De navelbouwer' verschijnt in het voorjaar 2012 bij De Bezige Bij.
Op deze blog zal hij geregeld verslag uitbrengen van zijn werk.
Zoals gewoonlijk bereidt hij zijn werk voor op reis. De laatste maanden bezocht hij Griekenland, Turkije, Italië, de Donaudelta bij de Zwarte Zee en de VS. Binnenkort verblijft hij in Rusland en Armenië.
In de trilogie onderzoekt hij hoe de mens omgaat met het idee van de catastrofe. 3 personages in 3 verschillende tijden en op 3 verschillende plaatsen (hoewel ze ook veel gemeenschappelijke trekken hebben) worden geconfronteerd met het einde van de wereld. Deel I speelt in de 1ste eeuw n.C., deel II in de 14de eeuw, deel III in de 21ste eeuw. Uiteindelijk zal er een grote wisselwerking zijn tussen de 3 romans. Stilistisch sluit het drieledige verhaal aan bij de schelmenroman.
Deel I, 'De navelbouwer' verschijnt in het voorjaar 2012 bij De Bezige Bij.
Op deze blog zal hij geregeld verslag uitbrengen van zijn werk.
Zoals gewoonlijk bereidt hij zijn werk voor op reis. De laatste maanden bezocht hij Griekenland, Turkije, Italië, de Donaudelta bij de Zwarte Zee en de VS. Binnenkort verblijft hij in Rusland en Armenië.
In de trilogie onderzoekt hij hoe de mens omgaat met het idee van de catastrofe. 3 personages in 3 verschillende tijden en op 3 verschillende plaatsen (hoewel ze ook veel gemeenschappelijke trekken hebben) worden geconfronteerd met het einde van de wereld. Deel I speelt in de 1ste eeuw n.C., deel II in de 14de eeuw, deel III in de 21ste eeuw. Uiteindelijk zal er een grote wisselwerking zijn tussen de 3 romans. Stilistisch sluit het drieledige verhaal aan bij de schelmenroman.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Website van Johan de Boose
Over mij
- Johan de Boose
- Belgium
- auteur van fictie, non-fictie, poëzie en toneel. Recentste publicaties: -De historische roman BLOEDGETUIGEN (de Bezige Bij), inmiddels aan een 3de druk toe, genomineerd voor de Gouden Boekenuil en bekroond met de Cutting Edge Award en de Halewijnprijs. -Gaius (1ste deel van trilogie Het Vloekhout) (De Bezige Bij) -Jevgeni (2de deel van trilogie Het Vloekhout) (De Bezige Bij) -Oktober (liefdesroman ten tijde van de Russische Revolutie) (Lannoo) -Het vloekhout, roman (De Bezige Bij) -Dondersteen (De Bezige Bij) -MOMENTEEL bezig aan "Joegoslavië, een geschiedenis" (publicatie in 2025 bij De Bezige Bij)