Zie ook: www.johandeboose.eu

zaterdag 28 juni 2008

Bericht uit Ramallah

Ik hou van de wereld in zijn ruwere vorm. Het is niet altijd zo dat er onder de glans van beschaving alleen maar wreedheid te vinden is. Beschaving is niet alleen maar de camouflage van barbaarsheid. Ik ga terug naar het woestijnzand waar onze beschaving begon. Ik probeer de wereld te zien zoals hij is in zijn meest elementaire bestanddelen. Het is gevaarlijk, ja, maar het is noodzakelijk om iets te begrijpen van de oorspronkelijke poëzie. Zoals ik ooit huilde bij het zien van de berg schoenen, tanden en haren in Auschwitz, zo huil ik nu in de moskee van Hebron, waar tientallen Israelische soldaten met hun laarzen aan komen kijken hoezeer de wereld van hén is.
Dit is een shock: een Israelische soldaat, die het op een onmenselijke manier in checkpoints verdeelde hart van Hebron helpt bewaken, schudt de hand van een Palestijnse winkelier en zegt hoe erg hij de joodse kolonisten vindt. Poëzie is de absolute onbegrijpelijkheid. Hoe kan ik ooit in staat zijn om deze vorm van oerinstincten te begrijpen? Het doet me denken aan de verhalen van mijn grootvader, verhalen uit de Eerste Wereldoorlog: soldaten van vijandige kampen zaten met elkaar te kaarten tussen de slachtpartijen door.
Ik houd een lezing in Ramallah, de virtuele hoofdstad van een virtueel Palestina. Mijn gedichten over oorlog, gemaakt in Oost-Europa (met name over de restanten van de Tweede Wereldoorog, maar ook over de Balkanoorlog), zijn wonderlijk genoeg probleemloos toe te passen op de huidige situatie in het Midden Oosten. Het grote verschil is: het bloed in het Midden Oosten is nog nat.

dinsdag 17 juni 2008

Bericht uit Istanbul

Istanbul, parel aan de Gastvrije of Zwarte Zee, verrijst op de oever van de Bosporus. Mijn kale gids is de poëzieminnende Seltsjoek, zijn chauffeur heet Ali Baba (echt waar!). De geuren van de hitte, van visserssloepen, van schoenen voor de deur van een moskee, de fallische minaretten, de eindeloze koepels, rennende kinderen in de Blauwe Moskee, hoe de Aya Sofia meer een tempel is dan iets anders, de weerspiegelingen van de lampjes in het water van de cisternen, een ingepakte vrouw, die alleen haar ogen vrij houdt, haar erotische blik. Iemand drukt me de hand op de hoogste heuvel, waar vuurwerk ter ere van Ata Turk wordt afgestoken, en heet me welkom. Hij vertegenwoordigt een volk dat nooit zijn kop in het zand hoefde te steken, nooit het onderspit moest delven. Ik drink appelthee en raki. Ik ontmoet de schaduw van Agatha Christie in het galmende restaurant van de Orient Express.
Seltsjoeks grootmoeder droeg een boerka, zijn moeder droeg een hoofddoek, zijn zus draagt een minirok. In het buitenland, vertelt Seltsjoek, zijn de moslima’s geneigd om zich meer te profileren. Hier speelt het profileren geen rol, al zijn er natuurlijk wijken waar er meer sluiers te zien zijn dan gezichten.
De genius loci is hier meer dan elders aanwezig. Alle lijnen van de geschiedenis, die mijn gedachten kunnen vatten, kruisen elkaar hier. Drie werelden vallen samen: het heilige heidendom van de antieken, de rabiate revolutie van het christendom, de heerszucht van de islam. In deze moderniteit, waarin de coëxistentie van verschillende, voormalige aartsvijandige culturen tegelijkertijd de grootste evidentie én het grootste probleem is geworden, bewijst een stad als Istanbul dat alles mogelijk is.

zondag 8 juni 2008

Gelezen bij David Grossman (tijdens voorbereiding reis naar Palestina en Israël)

'Als we erin slagen de tekst van de werkelijkheid te lezen in de ogen van de vijand, wordt de werkelijkheid waarin wij en onze vijand leven en handelen plotseling gecompliceerder, werkelijker; we kunnen dan met terugwerkende kracht profiteren van delen die buiten ons wereldbeeld vielen. Vanaf dat moment is de werkelijkheid niet meer alleen de projectie van onze angsten en wensen en illusies: als we in staat zijn ook het verhaal van de ander te zien, door zijn eigen ogen, komen we op een gezondere en geldiger manier in aanraking met de feiten, en dan zijn onze kansen om noodlottige vergissingen, een egocentrische, krampachtige, beperkte voorstelling van zaken te vermijden ook aanzienlijk groter.
Dan kunnen we misschien soms ook beseffen - op een manier die we onszelf niet eerder hebben toegestaan - dat die mythologische, bedreigende en demonische vijand niets anders is dan een geheel van net zulke bange, gekwelde en wanhopige mensen als wij. Dit besef vormt in mijn ogen het noodzakelijke begin van elk proces van ontnuchtering en verzoening.'

vrijdag 6 juni 2008

Voor een nieuw literair project zoek ik informatie over Stalingrad, de Vlaamse oostfrontstrijders en de Russische veteranen die nog in leven zijn. Gelieve me te contacteren door op dit bericht te antwoorden.
For a new literary project I am looking for information about Stalingrad, the Flemish soldiers on the Eastern front and the Russian veterans who are still alive. Please contact me by replying on this message.
Pour un nouveau project littéraire je cherche des informations sur Stalingrad, les soldats flamands dans le front de l'est et les vétérans russes qui sont encore vivants. S.v.p. contactez-moi par répondre sur ce message.
Для нового литературного проекта я ищу информации о Сталинграде, о фламандских солдатах в Советскот Союзе и о русских ветеранах которые ещё живут в Волгограде. Пожалуйста вступить в контакт со мной.

dinsdag 3 juni 2008

Bericht uit Odessa

In Odessa vloeien alle landen samen. Odessa is alles wat ik zoek: tegelijk antiek en bruisend, modern, kosmopolitisch; door en door Slavisch, maar evenzeer Europees, joods, Oosters, Grieks; tegelijk heel oud en heel jong; gettoblasters en loeiharde rockconcerten, maar ook Italiaanse opera en een schrijver op elke hoek van de straat; kranige oude vrouwen en jonge verleidsters; een traditie van banditisme, maar banditisme met een beleefdheidscode en met elegantie; opera en cabaret; revolutionairen en behoudsgezinden; muitende matrozen en trotse tsarina’s; melkboeren uit de kolchozen van de steppe op de oever van de limans, maar ook de chicste boetieks; fier, oorverdovend klokgelui, maar ook bruiloften in krochten onder eeuwenoude, wonderen brengende iconen; Tsjernihivske bier, maar ook droge champagne, gemaakt van druiven op de eeuwig zonnige vlakte. Het is een stad waarin ik op elk moment van haar geschiedenis als een gretige zwerver even zou willen verblijven, om haar telkens met pijn in het hart te verlaten. Van alle steden in de Oost-Slavische wereld is dit de mooiste. Alleen Sint-Petersburg is een geduchte concurrent, maar Odessa is minder behaagziek en vooral veel warmer. Anatoli, rond als een chef-kok uit een Brussels restaurant, is een geboren Odessiet en spreekt vloeiend Italiaans, omdat hij vaak in Italië kwam, maar de poëzie van Odessa gaat voor hem zelfs boven elke Italiaanse stad. Zijn buik is zo rond als die van de sprookjesdichter Ivan Krylov.

Blogarchief

Over mij

Mijn foto
Belgium
auteur van fictie, non-fictie, poëzie en toneel. Recentste publicaties: -De historische roman BLOEDGETUIGEN (de Bezige Bij), inmiddels aan een 3de druk toe, genomineerd voor de Gouden Boekenuil en bekroond met de Cutting Edge Award en de Halewijnprijs. -Gaius (1ste deel van trilogie Het Vloekhout) (De Bezige Bij) -Jevgeni (2de deel van trilogie Het Vloekhout) (De Bezige Bij) -Oktober (liefdesroman ten tijde van de Russische Revolutie) (Lannoo) -Het vloekhout, roman (De Bezige Bij) -Dondersteen (De Bezige Bij) -MOMENTEEL bezig aan "Joegoslavië, een geschiedenis" (publicatie in 2025 bij De Bezige Bij)