Je leeft grotendeels in een parallelle wereld. Het nieuws stroomt binnen, de boodschappen moeten worden gedaan. Je deelt in de verontwaardiging over de ellende en je zingt mee op verjaardagsfeestjes. Maar toch zit je met het grootste deel van je wezen op een andere planeet, de planeet van je boek, bevolkt door personages uit je boek, over je oren geëngageerd in de rampen en de verliefdheden die je personages overkomen. Escapisme van de ergste soort, maar escapisme dat je tegelijk een bepaalde helderziendheid geeft, tenminste als het schrijfproces een beetje wil lukken, een kristallen-bolvisie die de gebeurtenissen die écht om je heen gebeuren beter proportioneren, scherper aftekenen, dompelen in wijsheid.