Wij vernietigen onszelf (en zullen binnenkort ons hele geslacht hebben weggevaagd) juist vanwege de ‘hogere verlangens’ die in ons huizen: vanwege de religieuze ziekte. Vanwege de brandende noodzaak ‘gered’ te worden. Vanwege het bezeten zijn van de verlossing. Wat is het bezeten zijn van de verlossing? Niets anders dan een verhulling van de totale afwezigheid van een elementair talent om te leven. Het talent waarmee elke kat begiftigd is. (Amos Oz in ‘Black Box’)

Eenvoudige tip, complex adres:
http://images.google.be/imgres?imgurl=http://www.presidentoftheglobe.nl/images/chlebnikov.jpg&imgrefurl=http://www.presidentoftheglobe.nl/sub.php%3Fparent%3D2&usg=__Lisc57fa3evnLNA_J2bCELeipbk=&h=312&w=200&sz=18&hl=nl&start=2&sig2=_HKaVgGox4Q9bw_CkBQ0Bw&um=1&tbnid=xOTi0eKHvR94rM:&tbnh=117&tbnw=75&prev=/images%3Fq%3Dchlebnikov%26hl%3Dnl%26client%3Dfirefox-a%26channel%3Ds%26rls%3Dorg.mozilla:nl:official%26sa%3DN%26um%3D1&ei=Eim9StuKL4bc-QaTlqA5
(Overigens is de hele website interessant.)
Maar het is de moeite waard: gedichten van Velimir Chlebnikov, president van het universum, uitvinder van 'za-oem', een taal voorbij het rationele. Leermeester van Majakovski.

Leef me in in een jonge ballerina in Sint-Petersburg in 1910. Haar moeder leest in de krant dat Tolstoj is gestorven. Haar vader is een arts maar wil schrijver zijn. Een mysterieuze man komt zijn droom vertellen, die doet denken aan Nietzsche's Waarzegger. Tegen een achtergrond van dreiging en revolutie speelt zich een schijnbaar vrolijk tafereel af in een literair cabaret, waar alle latere vijanden met elkaar nieuwjaar vieren.

Stapel boeken geïnventariseerd:
-Richard Lourie: De Autobiografie van Stalin. Bloedstollend als een thriller.
-Gerard Walschap: Zwart & Wit. Ontroerend getuigenis, een vloekend boek. Zakdoekmoment.
-Nina Berberova: Cursivering van mij. Inzage in de coulissen van de twintigste eeuw in Rusland.
-Allan Bullock: Hitler & Stalin. Wringt zich niet in allerlei bochten om het mechaniek van de moordmachine bloot te leggen; revelatie zonder ideologie.
-Karel van het Reve: Rusland hoe het was (foto's en commentaar 80 jaar Rusland, 1852-1932). Eindeloos kijk- en leesplezier, toevallig gevonden op de boekenmarkt op 't Spui in Amsterdam. Je kunt er helemaal in opgaan, als in een stripverhaal.
-Verder inspiratie gehaald uit het betoog van Dirk van Bastelaere, vanmiddag in het Letterenhuis in Antwerpen, over tekst en context, modernisme, post-modernisme en kritische lectuur.
Mijn roman: status questionis
-4 verhaallijnen uitgetekend. 2 hoofdstukken geschreven, behorend tot eenzelfde verhaallijn. Toon gezocht en gevonden. Dat is de crux. Op zoek naar de toon van het tweede verhaal: afdalen in het begin van de 20ste eeuw, op diverse plaatsen. Verslind alle lectuur, youtube, documentaires, getuigenissen, brieven, foto's, cabaret, opera...
-Reis naar Rusland voorbereiden: heb appartement gevonden, oud, groot, centraal in Sint-Petersburg, vlak bij het Smolny klooster. Hunker naar reizen. Krijg de zegen van mijn goede vriend, een orthodoxe priester & wodkaliefhebber, met wie ik het heb over hoe ikonen naar je kijken (hij heeft de Beagle ingewijd vorige week!).
-Verken extreem-links en extreem-rechts. Een evenwichtsoefening.

http://kizhi.karelia.ru/journey/index.htm
Op deze website (volledig in het Russisch, maar met wat klikken vindt u wel wat u zoekt) kun je een virtuele wandeling maken op Kizji, een van de mooiste eilanden in Karelië, in de Finse Golf, vlak bij Sint-Petersburg. Er is verdacht veel toerisme, maar toch heeft het zijn authenticiteit bewaard. Meer dan een bezoek waard.
In het najaar ga ik o.a. hier naar sporen van de Tweede Wereldoorlog zoeken.

Louis-Ferdinand Céline: Reis naar het einde van de nacht.
Louis-Paul Boon: Mijn kleine oorlog.
Hugo Claus: Het verdriet van België.
Ik bestudeer het verband tussen deze 3 magistrale boeken.
Een voorbeeld van Célines misantropie:
"Als de kou en het werk ons even met rust laten en hun wurgende greep verslappen, ontdek je in de blanken hetzelfde als wat je op een vriendelijk strand ziet wanneer het eb wordt: de werkelijkheid, afgrijselijk stinkende plassen, krabben, aas en uitwerpselen."
Ik denk na over het begrip "opportunisme". Verbijsterend toepasbaar.

Marguérite Yourcenar, zonder twijfel een van de grootste schrijfsters aller tijden, kruist mijn pad. In "Het genadeschot", een bloedstollende novelle die vele malen aangrijpender is dan Jonathan Littells "Welwillenden" (met gedeeltelijk hetzelfde thema, vandaar mijn vergelijking) schrijft ze: 'In het raderwerk van de oorlog beland, volstond ik ermee zoveel mogelijk de rol van het radertje te spelen en zo weinig mogelijk die van de verbrijzelde vinger'; '...wij, overtuigd dat we het veel beter zouden doen dan de anderen, zonder te vermoeden dat we alleen maar voor andere catastrofen en dwaasheden waren voorbestemd'; etc.