Bericht uit Durango, Colorado

Ik woon op de Vierhoek en hou van indianen en hete chili. Rondom de prairie, hongerige wasberen, tarantula's, rotsen die ik lees: tafels, laarzen, demoiselles. Aan de horizon de Vuile-Duivelsrivier, tamarisken, yucca's, een ezelspoor, een houten huis dat geruststelt: Jezus leeft. Soms begrijpt een mens pas dagen of eeuwen later wat hem overkwam. Hij slaat het stof van zijn dode blote voeten en lacht. Op de rode tafelberg  danst iemand: nee, hij wuift me toe en verplaatst zich dwarrelend als een katoenblad duizend voet lager, want ook daar leeft Jezus. Uit verre canyons die dwars door de oceanen lopen, klinken liederen vol haat en het geklik van springtuigen vlak voor ze springen.  Waarvan hou ik, behalve van Big Mama's hete chili en gouden dijen, nog meer? Van elke vezel, elke porie van de prairie, die ademt terwijl overal de oorlog woedt. 'Welke oorlog?' vraagt een stel op een bank in Santa-Ritapark. Als straks de oorlog uitbreekt, de echte, zullen zij nietsvermoedend de liefde bedrijven en liefhebbend echoend glimlachend tienduizend voet lager vallen of sissen als een pan vol cheddar, en ik zal in een flits de delta van Big Mama's bronzen billen voor me zien. Ik kan haast niet wachten...

Maar zwijg, ik sta nog op de Vierhoek, in het Dode-Paardendal,met het vuur van de chili in mijn mond en met een hoed tegen de donder, en ik drink Big Mama's zoute tequila en ik luister naar het slissen van haar tong die vloekt en zingt en zegent.