Alles zal worden vergeten. Het enige wat overblijft is de mensheid, die gelukkig is geworden door de misdaden die niet langer bestaan.
Wat is naar de schaal van de tijd gemeten belangrijker: een toekomst die daadwerkelijk dichterbij komt of een verleden dat steeds verder wegzinkt en waar goed en kwaad in een even grote hoeveelheid in verdwijnen, als in de opening van een smeltkroes? En welke troost bestaat er voor iemand die zijn dierbaren heeft verloren?'
(Dmitri Lichatsjov, zelfverklaard 'hoogleraar Melancholieke Filologie' in de jaren 20 in de Sovjet-Unie)