Omdat een volk meer waard is dan een enkeling, marcheer ik dwars door het moeras naar het doel: Europa’s vrijheid, het einde van alle oorlogen. Wat is een mens? Kun je hem uitdraaien zoals het licht? We voeren oorlog tegen onszelf. Soms keert de rust weer en spelen we vrede, zoals we als kind oorlogje speelden. We juichen gedempt. Duizenden sterven, maar miljoenen zullen worden gered. Wij, Vlamingen, zijn binnenvetters, zuurpruimen, boeren die hun tong hebben ingeslikt. We toosten en zingen gedempt. Een soldatenziel is vervaardigd uit talrijke ingrediënten, maar doodsverachting is het belangrijkste. De vijand ruikt het verlies van doodsverachting op grote afstand. Hij snelt erop af en geeft het wat het wil: een langzaam, definitief lijden, zodat de soldatenziel zich opeens herinnert waarom de dood zo verachtelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten