Het Vloekhout (mijn romantrilogie, waarvan het eerste deel 'De navelbouwer heet') schrijf ik in de meest bizarre omstandigheden: aan een tafeltje op een overvol nachtelijk terras in Rome, op het bloedhete balkon van een goedkoop hotel in Athene, in een ijskoude kamer in Ürkmez vlak bij Izmir, op een schip in de Donaudelta op weg naar de Zwarte Zee, aan een salontafeltje in een oude Poolse kamer met uitzicht op trieste, besneeuwde daken, in een prieel op de tenen van de Rockie Mountains, in een portiek in een hut bij de bron van de Colorado-rivier, in een Servische kroeg onder een televisiescherm waarop een voetbalwedstrijd te zien is, in een bus onderweg naar Efese, in de luchthaven van Parijs, in een vliegtuig boven Manhattan, in een bos in een oksel van Vlaanderen, aan de voet van de Vesuvius, op een naaktstrand in Gaeta, in een auto aan de rand van een voetbalveld, op de patio van een Bulgaars hotel, diep in het ruim van een Weense oldtimer boot, op de trappen van een sovjetmonument in Boedapest, onder een marquise in Schönbrunn, in de bibliotheek van Melk, op de achterbank van een SUV in Denver, in een bus tussen Thebe en Delfi, op een kiezelstrand in Kroatië, in een grotklooster in de buurt van Kosovo, in de Vlaamse abdij waar de broden voor de soldaten van de Guldensporenslag werden gebakken...